Even voorstellen: mijn naam is Peter Bongers, 69 jaar oud en ik woon met mijn vrouw Hilde en hond Mickey in Rotterdam. In 1975 en 1976 (75-1) was ik dienstplichtig sergeant bij de Verbindingsdienst. Nooit op uitzending geweest en dus ook geen veteraan in Nederlandse zin. Midden jaren ’80 ben ik begonnen met het lopen van de 4daagse van Nijmegen en kwam vanaf 2000 in contact met militaire deelnemers uit Canada. Hieruit zijn vriendschappen voor het leven voortgekomen. Zodra ik ontdekte dat er in 2003 een Branch van de Royal Canadian Legion (een Canadese veteranenorganisatie) in Nederland was opgericht, ben ik meteen lid geworden. In
Canada wordt een lid van de Legion wel als veteraan beschouwd. Nadere verdieping in de geschiedenis leerde mij, dat er alleen al bij de bevrijding van Nederland circa 7600
Canadezen zijn gesneuveld en/of vermist, allemaal vrijwilligers. Canada heeft tijdens de oorlog weliswaar een dienstplichtwet ingesteld, maar dit betrof dienst in eigen land. Overzeese dienst was uitsluitend op basis van vrijwilligheid. Sinds een paar jaar ben ik ook lid geworden van de Stichting Faces to Graves. Hun doelstelling is om elk Canadees militair graf te voorzien van een levensverhaal en foto. Deze informatie kan geraadpleegd worden in een virtueel monument op hun website. Mijn voornaamste taak is het vertalen van levensverhalen in het Engels naar het Nederlands. We zijn begonnen bij de Canadese Oorlogsbegraafplaats in Groesbeek en daarna zullen ook Holten en Bergen op Zoom volgen. Bij de jaarlijkse herdenking op begraafplaats Crooswijk (Remembrance Sunday) en het jaarlijkse Bevrijdingsfestival in
Wageningen heb ik door de jaren heen een groeiend aantal Rotterdamse veteranen leren kennen. Ook zijn er samen trainingstochten voor de 4daagse gelopen. Het doet me goed dat stichting 010Veteranen serieus van de grond is gekomen en hoop jullie ook in de toekomst te ontmoeten op herdenkingen, festivals en wandeltochten: met name in Nijmegen!
